Inmiddels is duidelijk dat Italië via een referendum heeft gestemd tegen de plannen van (ex) minister president Matteo Renzi om een grondwetswijziging door te voeren in Italië.
De “Nee” stem werd ook vooral gezien als een “Nee” stem tegen de Europese Unie. De tegenstanders en het resultaat waren een symptoom van het oprukkende “populisme” en de antipathie jegens de politieke elite in Italië.
Inmiddels is duidelijk dat een “rechts-populistische” partij in Italië ook bovenaan staat in de peilingen.
Is het niet verbazingwekkend hoe, zodra de bevolking via referenda de kans krijgt om zich uit te spreken (zoals in Nederland 2x, Frankrijk, Ierland, Engeland en nu in Italië), vaak blijkt hoe weinig zij op heeft met de plannetjes van de politieke elite en de liefdesverhouding met de Europese Unie? Ondanks dit alles blijven hijgerige aanbidders van de EU volhouden dat “heel Europa” een Oekraïne-verdrag wilde hebben behalve Nederland. In werkelijkheid werd met “heel Europa” natuurlijk de regeringen van Europese landen bedoeld, want geef het volk een referendum en opeens is het “populisme” aan het “oprukken.” Dat is natuurlijk ook de reden dat nepliberale partijen als de VVD tegen referenda zijn. Zou het puur op parlementaire verkiezingen aankomen, dan kan men de belangrijke issues negeren, of gewoon doodordinair valse verkiezingsbeloften maken (geen geld meer naar Griekenland) die met groot gemak kunnen worden verbroken. Dit noemt men bij deze schertspartij “echte democratie”. Bij normaal denkende mensen met een fatsoenlijk moreel kompas wordt dit fraude genoemd. Het is het bindend referendum dat de echte democratie is, omdat geen charlatan daar met allerlei valse rationalisaties de uitslag kan verwerpen zoals het een dictator betaamt.
Dit alles toont eens te meer aan, hoe weinig echte draagkracht de hobby voor beroepspolitici genaamd “EU” heeft onder de bevolkingen. Nogal wiedes dat men daar niet zo veel op heeft met democratie.
Het toont ook aan, wat ik al vaker betoogd heb, dat er geen toekomst is voor de EU. Het is een monster op lemen poten. Het is gebaseerd op het soort politiek, het soort economie en een aristocratische mentaliteit dat uiteindelijk alleen maar tot zelfdestructie kan leiden. Brexit is de eerste, maar zal zeker niet de laatste zijn. En hoe harder types als Juncker en Verhofstadt proberen hun zin door te voeren, hoe groter de weerzin onder burgers zal worden.
Het is geen toeval dat het “oprukkende populisme” vrijwel in alle gevallen anti-EU is. Dat is om de volgende redenen:
- De EU is aristocratisch in mentaliteit. De tegenhanger van de aristocratie is populisme.
- De EU probeert onafhankelijkheid, autonomiteit en soevereiniteit kapot te maken, om op die manier hun politieke agenda op alle landen te kunnen opdringen. Burgers houden daar in meerderheid niet van, onder andere omdat ze cultuur nodig hebben voor houvast en stabiliteit. Vandaar de opkomst van het “populisme.”
- De EU staat voor een politiek die volstrekt tegen de belangen van normale burgers is. De vloedgolf aan asielzoekers en immigranten is gefaciliteerd door machtige EU landen. Dit is volstrekt tegen alle belangen van normale burgers die op allerlei wijzen worden benadeeld ten behoeve van nieuwkomers.
- De EU gebruikt de typische conditionerende manier van politiek bedrijven. Het proberen oproepen van Pavlov reacties in combinatie met angst en schuldgevoel. Elke kritiek, elke scepsis en elke tegenstem wordt in de hoek gedrukt van de snode motieven, en als voorbode van de hel op aarde (oorlog, het licht gaat uit, economische rampspoed etc.) Niet alle populisme is demagogisch, maar dat is de EU wel degelijk.
- De EU dient met name (elite) politieke en economische belangen: de politieke machthebbers en big business. Vrijwel alles dient die twee groepen ten koste van de rest. De EU is een enorme ruif waaruit de elite vreet. Die ruif moet zo groot mogelijk zijn en dus moet landen koste wat kost bij de EU gehouden worden en het liefst nieuwe landen erbij. Zijn er landen met problemen (zoals Griekenland) dan dienen de belastingbetalers die landen te redden. De belangen van het machtige bedrijfsleven worden gediend door open binnengrenzen (en stiekem ook open buitengrenzen) zodat er een overschot komt aan werknemers en werkzoekenden ten opzichte van banen. Door de onderlinge concurrentie van deze mensen krijgt het machtige bedrijfsleven nog meer macht, en kunnen lonen laag gehouden worden. Hoe, precies, is dit een goede zaak voor normale burgers in Europese landen in met name het Westen? Dat is het niet. Die burgers moeten dus hun muil houden, anders: racist. Ook het openen van de grenzen voor Oekraïne valt hier duidelijk onder. Het gaat er helemaal niet om hoe corrupt dat land is. Het gaat er om dat die mensen zo snel mogelijk de arbeidsmarkt in de rest van Europa kunnen betreden en de onderlinge concurrentie voor banen nog verder kunnen vergroten. Ook TTIP is een voorbeeld van hoe de macht voor multinationals wordt vergroot. Het is geen “vrijhandelsverdrag” maar een corporatisme-verdrag; een “crony capitalism” verdrag. De EU is eigenlijk een massaal VVD/PVDA-achtig “gastarbeider” project, waar met name de politieke en economische elite machtiger en rijker van wordt. Het gastarbeider project van de jaren 60 en 70 in Nederland heeft uiteindelijk geleid tot de conflicten, het cultureel en moreel relativisme, en alles wat daarbij hoort in wat we nu de “multiculturele samenleving” noemen. Projecteer dat nu eens naar continentaal niveau, met een nog machtiger politiek blok en veel grotere economisch belangen. Dat is waar de EU naar toe wil. Is het nog vreemd dat het “populisme” oprukt?
- Dat de EU nodig zou zijn voor een goede economie, en dat het oorlog zou voorkomen, zijn beiden fabeltjes van de hoogste orde. De economie zal slechts goed zijn voor de machtige economische spelers en hun vriendjes, terwijl normale burgers steeds meer op de vierkante meter met elkaar concurreren voor minimumlonen. De EU speelt bovendien voortdurend graag met de Verenigde Staten mee als het gaat om oorlog voeren en bommen gooien in het Midden Oosten en Afrika. Bovendien provoceert het Rusland zonder aflaten en is duidelijk geil op een nieuwe koude oorlog. Ook wil het nu een “Europees leger”. Klinkt dat als een project dat verwacht oorlog te voorkomen? Het waren, en zijn, drogredeneringen ten behoeve van het creëren van een gigantische ruif voor democratie-minachtende neo-aristocraten.
De Europese Unie heeft geen schijn van kans, omdat uiteindelijk de waarheid niet langer te verbergen is, en de bevolking doorkrijgt waar ze mee te maken heeft. Dat uit zich vervolgens in wat “populisme” wordt genoemd. In werkelijkheid is het een vorm van geweldloze revolutie.